Only the most privileged of community practitioners will make it to retirement without experiencing the stress of chasing growth targets at least once in their career. The majority of us have had a close relationship with engagement statistics at some point, and what a fickle friend they can be. During the early days of a community’s establishment, steady growth is tantamount to survival. Community builders all seek the holy grail of critical mass – that magical turning point where a community becomes self-sustaining.
Toen ik andere communities modereerde, vooral op Reddit, kwam de kwestie van leiderschap tussen de hoofdmoderator en de leden ter sprake, evenals de dynamiek tussen toegeeflijkheid en de kalibratie van straffen om het ‘small-power syndrome’ op gebruikers- en stafniveau te vermijden. Dit omvatte het geven van de nodige autonomie aan het personeel om hun eigen beslissingen te nemen met betrekking tot straffen en de richting die de community moest inslaan, en te zien wat werkt en wat niet.
Een ander punt is weten welk publiek je wilt: trollen of een solide cultuur? Dit alles is belangrijk, want uiteindelijk, zoals mijn beheerder zegt, is je community wat het is vanwege de verantwoordelijkheid, of het gebrek daaraan, van zijn beheerders.